Written and Illustrated by Bill Peet
นิทานเล่มนี้สอนเกี่ยวกับการมีน้ำใจช่วยเหลือซึ่งกันและกัน โดยให้ช้างเป็นสัญลักษณ์ของความใจดีมีน้ำใจ ส่วนมดแสดงในส่วนของการตอบแทนบุญคุณ และความร่วมมือร่วมใจของกลุ่มเพื่อนที่สามารถแสดงพลังออกมาได้มากกว่าที่คิด ส่วนสัตว์อื่นๆผู้เขียนหักมุมให้เด็กๆรู้ว่าในโลกของความจริงสิ่งมีชีวิตบางอย่างก็ไม่ได้ใจดีเหมือนกันหมด ซึ่งตอนแรกเล็กเดาว่าเนื้อเรื่องน่าจะเป็นอีกแบบ แต่ออกมาแบบนี้ทำให้ได้มีเรื่องพูดคุย และวิจารณ์ ต่อยอดจินตนาการกับลูกอีกเยอะ ถึงแม้หนังสือจะหนากว่าปกอ่อนธรรมดา อ่านแล้วเหนื่อย แต่ก็คุ้มค่ะมดตัวน้อยเกาะอยู่ที่กิ่งไม้กลางแม่น้ำได้ร้องขอความช่วยเหลือจากเต่า ให้นำตัวเองเข้าฝั่งด้วย แต่ว่าเต่าปฎิเสธและบอกว่าถ้าคอยมาช่วยเหลือทุกคนแบบนี้ก็คงจะไม่มีเวลาให้พักผ่อน แล้วเดินจากไปหาที่นอนบนก้อนหิน ขณะที่จะปีนขึ้นไปกลับล้มหงายหลังตกลงมาอยู่บนพื้น เต่าร้องขอความช่วยเหลือจากนกเงือก แต่นกเงือกไม่ช่วย เมื่อไข่นกตกลงพื้น นกเงือกขอความช่วยเหลือจากยีราฟ แต่ก็ไม่ได้รับความช่วยเหลือ เมื่อยีราฟเดินไปติดเถาวัลย์ ขอความช่วยเหลือจากสิงโต สิงโตก็ไม่ช่วย เมื่อสิงโตโดนก้อนหินทับหาง ขอให้แรดช่วย แต่แรดก็ไม่ช่วย แล้วแรดก็มีปัญหาที่ไม่สามารถเอานอออกจากตอไม้ได้ หมดหวังทันที
ขณะนั้น ช้างใหญ่ใจดีก็เดินออกมาช่วยมดออกจากกิ่งไม้โดยให้มันไต่งวงกลับมาถึงฝั่ง มดกล่าวขอบคุณ ช้างบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร หลังจากนั้นสัตว์ต่างๆ คือ เต่า นกเงือก ยีราฟ สิงโต และ แรด ก็ร้องขอความช่วยเหลือจากช้างโดยไม่มีคำขอบคุณ เหมือนว่ามันคือหน้าที่ของช้างที่ต้องทำ และแล้วช้างก็เกิดเหตุตกลงไปในหุบเขาลึก ร้องขอความช่วยเหลือ แต่ว่าไม่มีใครมาช่วย เวลาผ่านไป กองทัพมด 95,000 ตัวก็มาช่วยกันแบกช้างออกจากหลุมลึก ช้างขอบคุณโดยให้มดขี่หลังกลับรัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น