Adapted by Patricia Jensen
Illustrations by Pascale Wirth
หนังสือเรื่องนี้ให้ข้อคิดที่ชัดเจนเรื่อง "ให้พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี" ซึ่งเราสามารถปรับใช้ได้กับทั้งเด็ก และ ผู้ใหญ่อย่างเราๆเองได้ บางครั้งเล็กเองก็ไม่ค่อยพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ในสิ่งที่ตัวเองเป็นเหมือนกัน เหมือนมีความต้องการโน่น นี่ นั่น อยู่ตลอดเวลา ไม่เคยหยุด เหมือนเจ้าแพะในเรื่องนี้หมดทุกประการ
ผู้เขียนได้ใช้สัตว์คือ แพะ ในการสื่อถึงเขาของมัน ครั้งแรกลูกแพะบอกแม่ว่าเขาของมันกำลังจะขึ้นมา แต่ว่าก็ไม่พอใจว่า มันไม่สวยเหมือนของแม่
แล้วเจ้าลูกแพะก็ไปเล่นกับเพื่อน Antelope ก็คิดอยากจะมีเขาใหญ่เหมือนกับเค้า
เมื่อไปเล่นกับ Ibex ก็อยากจะมีเขา ยาวเหมือนเค้า
เมื่อไปเล่นกับลูกกวาง และพบกับพ่อของลูกกวาง ก็บอกว่าเขาของพ่อกวางใหญ่มาก อยากมีเหมือนเค้า พ่อกวางเลยถามคำถามเด็ดค่ะ แต่เจ้าลูกแพะก็ยังไม่เอะใจนะ ยังอยากได้อีก
Little Goat, laughed the fawn, "don't you think antlers would look silly on a goat?"
"I would never feel silly if I had wonderful antlers like that!" said Little Goat.
ในที่สุดทนไม่ไหว กลับถึงบ้านก็ปล่อยโฮกับคุณปู่เลยค่ะ ว่ารู้สึกเศร้ามาก ที่ไม่สามารถมีเขาที่สวยแบบสัตว์ตัวอื่นได้ คุณปู่จึงเล่านิทานให้ฟังค่ะ ซึ่งนิทานเรื่องนี้ทำให้เจ้าลูกแพะหายเศร้าเป็นปลิดทิ้ง เพราะว่าได้ข้อคิดดีๆจากนิทาน และ เปลี่ยนความคิดที่อยากมีเหมือนสัตว์ตัวอื่น
“Long horns, short horns, or no horns," she said.
"It doesn't mater. We can all be happy with who we are."
เป็นประโยคจบหนังสือที่น่ารักที่สุดในโลกค่ะ เป็นบทสรุปของเรื่องได้ดีมาก โดยเมื่อลูกฟังแล้วเค้าสามารถเข้าใจได้ในทันทีค่ะ ได้ข้อคิดที่ดีมากค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น