ช่วงนี้รู้สึกว่าง อยากเปลี่ยนบรรยากาศ ก็เลยลองออกไปออกกำลังกายดูบ้างดีกว่า เพื่อร่ายกายจะได้แข็งแรง อยู่กับเราไปนานๆ
บอกตามตรงว่า ปกติไม่ใช่คนที่ชอบออกกำลังกาย ทำงานอยู่ที่ร้านหนังสือ ไม่ได้ออกไปไหนมาก (ถ้าไม่มีออกบู๊ทนอกสถานที่) นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ จนรู้สึกว่าช่วงล่างจะเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ กางเกงเริ่มรู้สึกคับ หน้าเริ่มบานขึ้น แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกอยากจะลดน้ำหนัก เพียงแค่อยากลองทำอะไรใหม่ๆดู รู้ว่าออกกำลังกายดี แต่ไม่เคยลอง และยังไม่รู้ว่าจะไปได้ซักกี่น้ำ
ออกจากบ้าน 07.00น. ส่งลูกไปโรงเรียนแล้วก็ขับตรงไปสวนรถไฟเลย ถึงที่นั่น 07.30น.พอดีเป๊ะ สวนรถไฟในวันธรรมดานั้น ดูแตกต่างจากที่เคยมาในวันหยุดมากมาย ไม่แออัด ไม่วุ่นวาย หาที่จอดรถได้สบายๆ ดูสงบๆ สายลมอ่อนพัดมาตลอดเวลา สีเขียวของต้นไม้ ใบไม้ที่ดูสงบด้านใน ช่างตรงกันข้ามกับตึกอาคารด้านนอกที่ดูวุ่นวายเหลือเกิน
แดดเริ่มร้อนแล้วแม้ว่าจะยังไม่สายมาก คนเดินกันประปราย เห็นคนสูงอายุที่มาออกกำลังกายกันหลายคน พวกสิงห์ภูเขาก็ขี่จักรยานกันเป็นทีม เราสูดรับเอาอ๊อกซิเจนเข้าปอดไปเต็มๆ
ตอนแรกคิดไว้ว่า จะวิ่งซักครึ่งชั่วโมงก็พอ ถมเถแล้ว (ฟังดูดี มีเหตุผล) ช่วงแรกเดินก่อน เพื่อปรับสมดุล พอเริ่มวิ่งเข้าจริงๆ แป๊ปเดียวก็รู้สึกว่าเหนื่อยแล้ว มองที่พื้นถนน เห็นเลข 300 อะไรหว่า อ๋อ! ระยะทางแค่ 300เมตร ปัทโธ่! วิ่งได้แค่นี้เองหรอ สามีที่วิ่งตามมาบอกว่า ที่จริงวิ่งแค่ 150 เมตรเท่านั้นนะ เพราะว่าเดินซะส่วนใหญ่ (ฮา)
ระหว่างทางเดินสังเกตว่ามีกระรอกออกมาหากินมากมาย บ้างก็ออกมาหาเมล็ดผลไม้กิน บางคู่ออกมาวิ่งเล่นไล่จับกัน บางตัวไม่กลัวคนเลย ยื่นหน้ามาใกล้มือซะด้วย นับไปนับมา ได้มากกว่า 20 ตัว สีดำ สีแดง สีขาว สีทอง
เดินสลับวิ่งไปเรื่อย หยุดแถวสนามเด็กเล่น ฝั่งตรงข้ามมีอุปกรณ์ออกกำลังกายมาใหม่ เพิ่งเคยเห็น (ไม่ได้มานานหลายเดือนแล้ว) สภาพอุปกรณ์ดีเยี่ยม ยังใหม่อยู่เลย น่าเล่นทุกอย่าง จัดไป15 นาทีครบทุกอย่าง อุปกรณ์บางชิ้นไม่เหมาะกับหญิงบอบบางอย่างเรา เล่นไป 5 ทีพอ คืออุปกรณ์ที่ใช้แขนดึงที่จับลงมา เพื่อยกตัวเราขึ้นลง มันปวดมากอ่ะ
เดินกลับออกมา แล้วตรงไปที่หอจดหมายเหตุพุทธทาส อินทปัญโญ ที่นี่ดูเงียบสงบมากๆ แทบไม่มีคนเลย ยกเว้นเจ้าหน้าที่ที่กวาดถนน กวาดใบไม้ ร้านหนังสือก็ยังไม่เปิด เดินเข้าไปดูว่ามีอะไรบ้าง สะดุดกับป้ายคำสอนของหลวงพ่อชา สุภัทโท ที่ให้แง่คิด กระแทกใจอย่างแรง
ขากลับบอกสามีว่า ให้กลับไปเอารถที่จอดรถ แล้วขับมารับเราที่หน้าประตูหอจดหมายเหตุพทุธทาส เพราะว่าเหนื่อยและขี้เกียจเดินแล้ว ปวดน่องมากค่ะ สามีไม่ยอม บอกว่าให้เดินไปด้วยกัน จึงได้เดินสลับวิ่งกลับไปอีกครั้ง
ใช้เวลารวมประมาณแค่ 1 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น เพื่อสุขภาพ คุณให้เวลากับมันได้หรือเปล่า ถ้าวันธรรมดาไม่สะดวก อย่าลืมว่าเรามีวันหยุดนะคะ หาเวลาเพื่อใส่ใจกับสุขภาพของคุณกันนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น