แข่งอีกแล้วหรอ.....ใช่ค่ะ....แข่งอีกแล้ว ได้ "เหรียญเงิน"
หลังจากจบการแข่งขันเปียโนของยามาฮ่า ประมาณปลายเดือน มค.2560 ที่ผ่านมา 3 วันต่อมา ครูส่งไลน์มาถาม ชื่อ ที่อยู่ วันเกิด อายุ และส่งโปสเตอร์มาให้ดูว่าจะให้ลงแข่งของกระทรวง เราก็เอ๋อมาก อุตส่าห์นึกว่า จบไปซักที...มาอีกแล้ว...คุณแม่ติดอะไรไหมคะ ?? เอิ่ม....
คิดในใจ....ครูขา รอบที่แล้วเล่นเพลงเดียวซ้อมกันประมาณ 4-5 เดือน ครั้งนี้เหลือเวลาแค่ 3 เดือน จะทันหรอคร๊า
ครั้งนี้เรียกว่า การแข่งขันทักษะวิชาชีพดนตรี เป็นการแข่งขันที่จัดขึ้นโดยสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน กระทรวงศึกษาธิการ
ประเภทเปียโน รุ่นอายุไม่เกิน 12 ปี มีผู้เข้าร่วมแข่งขัน 110 คนในรุ่นนี้
เราใช้เวลาซ้อมกันประมาณ 2 เดือนจึงสามารถจบเพลงได้ เหลือเวลาตัด เสริม เติม แต่ง เกลาให้เข้าที่เข้าทางอีกแค่ประมาณ 20 กว่าวันเท่านั้นจะถึงวันแข่งแล้ว
ครูมากระซิบบอกความลับก่อนวันแข่งไม่กี่วันว่า ที่จริงครูว่าจะสละสิทธิ์แล้ว เพราะกลัวว่าจะสอนไม่ทัน ออกมาไม่ดี แต่น้องตั้งใจและอดทนได้ดีมาก ทำให้เล่นได้ เพราะเพลงนี้เป็นเพลง "ยากมาก"
นานๆ เล็กจะเห็นครูพูดถึงเพลงแข่งในความรู้สึกนี้ ปกติที่ผ่านมา เพลงที่ใช้ในการแข่งขันครูจะบอกว่าเหมาะกับระดับที่เนยควรรู้
เราไปถึงสถานที่แข่ง 7.30 น. ตามเวลาที่กำหนด ลงทะเบียน เริ่มเก็บตัว และ แข่ง เล็กนั่งฟังเพลงที่เด็กแต่ละคนเล่นแล้วแปลกใจ
รุ่นนี้ไม่เกิน 12 ปี (10-12ปี) กลับมีเพลงที่เนยเคยเล่นแข่งตอน 7 ขวบของยามาฮ่าด้วย และก็มีเพลงเดิมที่เพิ่งแข่งเสร็จไป
หมายถึงว่า ถ้าครูจะอยากให้เนยได้รางวัลเหรียญทอง ครูก็ไม่ต้องลำบากสอนเพิ่มมากมาย เพียงแค่ทบทวนอันเดิมนิดหน่อยก็ได้ แต่นี่ครูเลือกเพลงยากมาสอน ก็แสดงว่า ครูต้องการสอนเทคนิคการเล่นที่พลิกแพลง และ advance มากขึ้น เพียงแต่เอาเรื่องการแข่ง มาทำให้ตั้งใจเรียน อันนี้เข้าใจได้ก็ตอนนี้เลยค่ะ ต้องขอบคุณครูหมูมากๆค่ะ
ก่อนแข่งรอบนี้ มีเหตุการณ์ทดสอบลูกมากมาย
3 วันก่อนแข่ง เมื่อยมือมาก เพราะว่าเกร็ง
2 วันก่อนแข่ง น้ำมูกไหล ตัวร้อน
1 วันก่อนแข่ง เล่นดี เล่นเร็ว
เช้าตรู่ก่อนแข่ง จำโน๊ตไม่ได้เลย !!!
เนยรู้สึกกดดัน เพราะว่าแข่งรอบที่แล้ว เป็นเพลงเร็ว แล้วเธอเล่นสะดุดหยุดไปแป๊ปนึง เธอกลัวว่าเล่นครั้งนี้ จะซ้ำรอยเดิม เล็กบอกว่าเราต้องผ่านความรู้สึกนี้ไปให้ได้
คิดในใจว่า ถ้าเล่นเร็วแล้วหลุด อาจจะได้แค่เหรียญทองแดง + ความรู้สึกแย่ในใจ
แต่ถ้าเล่นความเร็วปานกลาง อาจจะรอด + ความรู้สึกดีๆ
ก็เลยบอกลูกว่า ก่อนขึ้นเวที ให้ลองคิดว่าจะเอาความเร็วแบบไหน ก็เลยออกมาแบบที่เห็น คือความเร็วปานกลาง (ตอนซ้อม เล่นเร็วและดีกว่านี้มาก) แค่เล่นไม่ผิด ไม่หยุด ไม่หลุด แค่นี้ เล็กก็โล่งอกแล้วค่ะ
อยากบอกว่าการแข่งขันครั้งนี้ ถือว่าเป็นการเปลี่ยนความคิดของเนย และทำให้เล็กมีความสุขมากที่สุด ไม่ใช่เพราะว่าได้รางวัลอะไรหรอกค่ะ แต่ว่ามันวิเศษมากกว่านั้น เป็นอะไรที่เล็กเฝ้ารอมานาน นานถึงเกือบ 7 ปี
ก่อนแข่ง 1 อาทิตย์ เราไปซ้อมกันตามปกติ หลังจากซ้อมเสร็จ เนยพูดออกมาว่า I like to play piano. ประโยคนี้แหละค่ะที่รอมานานแสนนาน เล็กยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเหมือนได้รับของขวัญจากลูก
เนยพูดออกมาจากความรู้สึก ที่มีความสุขจริงๆ เธอรู้สึกสนุกที่จะเล่นเปียโนแบบเพราะๆ ให้คนอื่นฟัง ซึ่งทำให้เรามีความสุขไปด้วย
การเล่นดนตรี นอกจากจะได้ประโยชน์เรื่อง สมาธิ ฝึกสมอง แล้ว ยังฝึก "วินัย" "ความรับผิดชอบ" "การจัดลำดับความสำคัญ" มีแต่ได้กับได้ ค่ะ
เล็กก็หวังเพียงว่า การส่งเสริมให้ลูกเล่นดนตรี จะทำให้เค้ามีความสามารถพิเศษติดตัวไป เมื่อโตขึ้น เค้าจะได้ภูมิใจ และอาจจะยังเป็นอาชีพเสริมได้อีกด้วย
มาส่งเสริมให้ลูกเรียนดนตรีกันนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น