46.Owen (หนูน้อยติดผ้าห่ม)

By Kevin Henkes

หลังจากอ่านนิทานภาษาอังกฤษเล่มนี้แล้วทำให้นึกถึงตอนลูกเป็นเด็กๆ ไม่ใช่เพราะว่าลูกมีพฤติกรรมเหมือนในนิทานเล่มนี้ แต่เพราะว่าลูกไม่มีพฤติกรรมแบบนี้เลยต่างหาก เค้าไม่มีตุ๊กตาที่ชอบมากเป็นพิเศษ ไม่มีผ้าห่มที่คุ้นเคย (เพราะว่าไม่ชอบห่มผ้า) เลยทำให้คิดว่าทำไมเด็กๆถึงติดผ้าห่ม เคยได้ยินมาเยอะว่าเด็กๆมักจะมีตุ๊กตาที่ชอบ ผ้าห่มที่ใช่ ที่ไม่ยอมให้คุณแม่ทั้งหลายแตะต้องเอาไปซัก หรือ ทิ้งไป มาตามอ่านกันดูว่าคุณแม่จะทำอย่างไรเมื่อลูกจะเิริ่มเข้าโรงเรียน

Owen มีผ้าห่มสีเหลืองเยินๆผืนหนึ่งซึ่งใช้มาตั้งแต่เด็ก และ รักมันมาก เอาติดตัวไปทุกที่ ทั้งตอนอาบน้ำ ทานอาหาร ไปเที่ยว เล่นนอกบ้าน

เมื่อมีเพื่อนข้างบ้านบอกว่าเค้าโตเกินไปที่จะพกผ้าห่มติดตัวแล้ว คุณแม่ของเค้าก็เริ่มใช้อุบายตามที่เพื่อนข้างบ้านแนะนำ ทั้งบอกว่านางฟ้าจะมาเอาไปผ้าห่มไปแล้วจะให้ของขวัญแทน แต่เค้าก็เอาผ้าห่มไปซ่อนก่อน นอกจากนั้นพ่อแม่ก็เอาผ้าห่มไปจุ่มน้ำส้มสายชู แต่เค้าก็แก้ปัญหาผ่านไปไ้ด้

เมื่อถึงเวลาที่ Owen จะต้องไปโรงเรียน เพื่อนข้างบ้านแนะนำว่าต้องใช้วิธีปฎิเสธลูกบ้าง พ่อกับแม่จึงห้ามไม่ให้เค้าเอาผ้าห่มไปโรงเรียน เค้าเลยร้องไห้ไม่หยุด ในที่สุดแม่ก็คิดทางออกที่ดีที่สุดที่เหมาะสมกับเค้า โดยเอาผ้าห่มมาตัดและเย็บเป็นผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆ ซึ่งเค้าสามารถพกติดตัวไปได้ทุกที่

อ่านจบแล้วทำให้ได้ข้อคิดอีกอย่างหนึ่งคือ คำแนะนำเรื่องการเลี้ยงลูกของแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน ถ้าเรารับฟังคำแนะำนำนั้นแล้วนำมาใช้กับลูกเรา อาจจะได้ผลไม่เหมือนกัน ควรจะหาทางที่เหมาะสมกับลูกของเรามากที่สุด เพราะว่าแม่รู้ใจลูกที่สุดแล้วค่ะ