35.The Happy Lion (สิงโตผู้มีความสุข)

By Louise Fatio 

Pictures by Roger Duvoisin

 สะดุดตากับหนังสือนิทานภาษาอังกฤษเล่มสีแดงสด ปกหยาบๆ และรูปสิงโตที่มีแผงคอดำๆ เด่นๆ จึงรีบหยิบขึ้นมาดูค่ะ ไม่พลาดที่จะเปิดดูปีที่พิมพ์แล้วก็ร้อง โห... หนังสืออมตะเล่มนี้มีอายุ 60ปีแล้ว แต่ดูไม่เก่าเท่าไร กระดาษยังไม่เหลือง จะมีก็แต่กลิ่นของความขลังนิดหน่อย ซึ่งชอบมากค่ะ ผู้เขียนและผู้วาดรูปเป็นสามีภรรยาชาวสวิตเซอร์แลนด์ เล่มนี้เป็นหนังสือเล่มแรกที่ Louise Fatio เขียนและได้รับรางวัลปี 1956 Deutscher  Jugendliteraturpreis ในการแปลเป็นภาษาเยอรมัน เล็กติดใจรูปสิงโตหน้ายาวๆ พร้อมทั้งการวาดรูปที่ใช้เพียงแค่ 3 สี คือ แดง เหลือง ดำ แต่ทำได้สะดุดตาและน่ารัก นอกจากนั้นได้รอยยิ้มจากเรื่องนี้ด้วยค่ะ

มีสิงโตตัวหนึ่งอาศัยอยู่ที่สวนสัตว์ในเมืองของฝรั่งเศส มันจะนั่งอยู่บนหินที่ล้อมรอบด้วยน้ำอย่างมีความสุข ทุกๆเช้าลูกชายของผู้ดูแลสวนสัตว์ที่ชื่อ Francois จะหยุดทักทายและพูดสวัสดีเป็นภาษาฝรั่งเศสกับเค้าเสมอ ทั้งตอนบ่ายและตอนเย็นผู้คนต่างๆก็จะหยุดทักสวัสดีสิงโต 

Bonjour,Happy Lion

วันหนึ่ง เจ้าสิงโตเห็นว่าประตูกรงเปิดอยู่ จึงมีความคิดดีๆว่า

Maybe I will walk out myself and see my friends in town. 

It will be nice to return their visits.

จากนั้นจึงเดินออกจากสวนสัตว์ไป ระหว่างทางพบสัตว์ตัวน้อยๆ เช่น กระรอก,นก ต่างก็พูดสวัสดีสิงโตกันทุกตัว

แต่เค้าก็ต้องพบกับความแปลกใจว่าเวลาเค้าพูดสวัสดีกับผู้คน ผู้คนถึงกับต้องตกใจและวิ่งหนีเค้าไป หรือไม่ก็เป็นลม หรือขว้างสิ่งของใส่เค้า ไม่เหมือนกับตอนที่เค้าอยู่ในสวนสัตว์ แล้วก็ได้ยินเสียงรถดับเพลิง เจ้าสิงโตนั่งมองเงียบๆว่าจะเกิดอะไรขึ้น นักดับเพลิงหลายคนดึงท่อส่งน้ำใกล้เจ้าสิงโตเข้าไปทุกที

ทันใดนั้นก็มีใครบางคนอยู่ด้านหลังเจ้าสิงโต พูดขึ้นว่า สวัสดีเจ้าสิงโตผู้มีความสุข เจ้าสิงโตดีใจมาก เค้าดีใจมากที่เจอคนที่ไม่วิ่งหนีเค้า นั่นคือลูกของผู้ดูแลสวนสัตว์ แล้วทั้งคู่ก็เดินกลับไปที่สวนสัตว์ หลังจากนั้นเจ้าสิงโตก็ได้ความคิดว่าอยู่ในสวนสัตว์ดีกว่าออกไปเดินข้างนอก