By Carolyn Sloan
Illustrated by Jonathan Langley
การมีเพื่อนเป็นหุ่นยนต์คงเป็นอะไรที่เท่ห์และมีความสุขน่าดูนะคะ ผู้เขียนแต่งเรื่องนี้ไว้เมื่อ 28 ปี ที่แล้ว ซึ่งวิทยาการเรื่องเทคโนโลยีคงยังไม่ค่อยก้าวไกลเท่าไร เล็กคาดว่าผู้เขียนคงต้องชอบเรื่องเกี่ยวกับหุ่นยนต์เป็นการส่วนตัว จึงสามารถจินตนาการและนำมาเขียนเป็นเรื่องราวถ่ายทอดออกมาได้อย่างน่ารัก เหมาะสมกับวัยเด็ก
พ่อของ Paul เป็นผู้ประกอบหุ่นยนต์ตัวหนึ่งชื่อว่า 179 พ่อผิดหวังจากที่คาดว่าจะสามารถทำงานแทนผู้ชาย 6 คนในโรงงานได้ แต่ว่ามันทำไม่ได้ Paul ขออนุญาตพ่อนำหุ่นยนต์ขึ้นมาในห้องซึ่งรกมาก เนื่องจากมันถูกตั้งโปรแกรมไว้ จึงสามารถทำความสะอาด จัดห้องให้เค้าไ้ด้เป็นอย่างดี
เมื่อพ่อเห็นว่าหุ่นยนต์สามารถเล่นกับ Paul ได้ จึงนำหุ่นยนต์ไปที่ทำงาน แต่ว่าเจ้า 179 ไม่ยอมทำงาน เด็กชายแอบพา 179 ออกไปโรงเรียนด้วยกัน 179 สามารถจัดแยกหนังสือ เล่นเปียโน ลูกแก้ว ระบายสี ทำความสะอาดห้องเรียน จนครูชื่นชม เมื่อพ่อจะพา 179 ไปทำงานอีกครั้ง ครูจึงห้ามไว้แล้วบอกว่าควรจะพา 179 มาโรงเรียนเพราะว่า 179 ยังเด็กไปที่จะทำงาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น